Kobiece stroje ludowe
warmiosko-mazurskie. Najważniejszym
elementem ubioru warmioskiej kobiety
był czepiec (twarda mycka, mniętka
micka, galonek). Były to zdobione złotymi
lub srebrnymi nidmi koronkowe
arcydzieła wiązane pod brodą. czepce
Strój kobiecy: podstawowym elementem ubioru kobiecego była biała koszula zapinana na guziki z lnianego płótna. Rękawy najczęściej
marszczone a kołnierzyki wykładane. Na koszulę zakładano westkę - czerwona kamizelkę z drelichu lub sukna. Na szczególne okazje
nakładano kabat (rodzaj żakietu dopasowanego do ciała, ściśniętego w talii
ozdobionego koronkami i plisami.). Nakrycie wierzchnie to jubka – luźny kaftanik z długimi rękawami. Na niedzielę i święta kobiety zakładały
bogato zdobione trójkątne chusty. Pod koszulą i spódnicą noszono dwie lub trzy halki (odspodniki). Szeroka spódnica w kolorze czarnym,
brązowym, granatowym lub czerwonym (kitel) często w kratę zakooczona była koronką lub frędzlami. Strój uzupełniał biały fartuszek. Strój
uzupełniało nakrycie głowy –
koronkowy czepiec wiązany pod brodą (nosiły go kobiety po ślubie)
Budowa instrumentu muzycznego , którego podobiznę widzimy na karcie pocztowej:
Na szczycie długiego kija osadzona jest maska gbura, diabła, o wiechowatych włosach
wyłażących spod kapelusza, którego rondo przyozdabiają dzwoniące przy każdym ruchu
blaszki.
Poniżej połowy kija jest umieszczona deska mającą kształt skrzypiec. Ze szczytem instrumentu
łączą ją jedna, dwie lub trzy struny z drutu, które pociągane brzęczą. Do deski przymocowane
jest blaszane pudełko wypełnione twardymi przedmiotami, które grzechoczą przy
potrząśnięciu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz